انواع اتصالات لوله:

زانویی: برای تغییر زاویه یا جهت اجرای لوله استفاده می شود. معمولاً در چرخش های 90 درجه و 45 درجه. جارو کردن اتصالات سرعت انتقال یا تغییر جهت را توصیف می کند.
زانوهای خیابانی: یک سر اتصالات لوله دارای رزوه های نری و سر دیگر آن دارای رزوه های ماده است. اینها در لوله های فولادی گالوانیزه و مس رایج هستند. آنها راحت هستند زیرا نیاز به نوک پستان را از بین می برند و در مکان های تنگ به خوبی کار می کنند.
اتصالات سه راهی: به شکل حرف T است. خطوط شاخه را امکان پذیر می کند.
کوپلینگ: برای اتصال دو قطعه مستقیم لوله با قطر یکسان استفاده می شود.
کاهنده ها: برای اتصال لوله هایی با قطرهای مختلف استفاده می شود. تغییر تدریجی در قطر ایجاد می کند.
بوش: برای کوچکتر کردن قطر اتصالات لوله استفاده می شود. آنها با کاهش دهنده ها متفاوت هستند زیرا تغییر ناگهانی در قطر ایجاد می کنند و فضای کمی را اشغال می کنند.
اتصالات: برای اتصال قطعات لوله در جایی که لوله ها نمی توانند چرخانده شوند یا زمانی که ممکن است یک قطعه از تجهیزات برای تعمیر و نگهداری یا جایگزینی برداشته شود استفاده می شود.
اتصالات آداپتور: برای تغییر انتهای لوله بدون رزوه در صورت نیاز به رزوه های نر یا ماده استفاده می شود. بیشتر در کارهای لوله کشی مس و پلاستیک استفاده می شود.
درپوش: برای بستن انتهای یک لوله بن بست استفاده می شود.
دوشاخه: برای بستن انتهای اتصالات لوله که معمولاً برای بازرسی یا تمیز کردن استفاده می شود استفاده می شود.
نوک سینه ها: لوله های کوتاهی که در دو انتها رزوه شده اند.
Wyes: اساساً برای دسترسی داخلی به سیستم‌های DWV (تخلیه زباله‌ها) استفاده می‌شود.
شیرها: دستگاه هایی که جریان مایع یا گاز را از طریق لوله یا از لوله کنترل می کنند. (شیرهای فشاری، شیرهای توپی، شیرهای آستین کارتریج، شیرهای دیسکی سرامیکی و غیره)
اتصالات پی وی سی: در انواع مختلفی از پیکربندی ها موجود است و ممکن است چسب (S) یا رزوه (T) باشد.
اتصالات لوله مسی: از اتصالات فشاری استفاده کنید. اتصالات متداول عبارتند از کوپلینگ، الل و سه راهی.