مواد برای لوله
شرکت های مهندسی مهندسین مواد برای تعیین مواد مورد استفاده در سیستم های لوله کشی دارند. اکثر لوله ها از فولاد کربنی (بسته به خدمات) با استانداردهای مختلف ASTM ساخته می شوند.

لوله کربن فولادی قوی، انعطاف پذیر، قابل جوش، قابل ماشینکاری، قابل قبول، بادوام است و تقریباً همیشه ارزانتر از لوله های ساخته شده از مواد دیگر است. اگر لوله کربن فولادی بتواند الزامات فشار، دما، مقاومت در برابر خوردگی و بهداشت را برآورده کند، انتخاب طبیعی است.

لوله آهنی از چدن و ​​چدن داکتیل ساخته می شود. مصارف اصلی آن برای خطوط آب، گاز و فاضلاب است.

لوله پلاستیکی ممکن است برای انتقال مایعات خورنده فعال استفاده شود و به ویژه برای جابجایی گازهای خورنده یا خطرناک و اسیدهای معدنی رقیق مفید است.

لوله های فلزات و آلیاژهای دیگر ساخته شده از مس، سرب، نیکل، برنج، آلومینیوم و فولادهای ضد زنگ مختلف را می توان به راحتی به دست آورد. این مواد نسبتاً گران هستند و معمولاً به دلیل مقاومت خوردگی خاص آنها در برابر مواد شیمیایی فرآیند، انتقال حرارت خوب آنها یا به دلیل استحکام کششی آنها در دماهای بالا انتخاب می شوند. مس و آلیاژهای مس برای خطوط ابزار، پردازش مواد غذایی و تجهیزات انتقال حرارت سنتی هستند. فولادهای ضد زنگ به طور فزاینده ای برای این موارد استفاده می شوند.

لوله خط دار
برخی از مواد که در بالا توضیح داده شد، برای تشکیل سیستم‌های لوله‌کشی ترکیب شده‌اند.
به عنوان مثال، یک لوله فولادی کربنی را می توان به صورت داخلی با موادی که در برابر حملات شیمیایی مقاومت می کند پوشش داد و استفاده از آن را برای حمل سیالات خورنده اجازه می دهد. آسترها (مثلاً تفلون) را می توان پس از ساخت لوله کشی اعمال کرد، بنابراین می توان قرقره های کامل لوله را قبل از آستر ساخت.

سایر لایه های داخلی می تواند شیشه، پلاستیک های مختلف، بتن و غیره باشد، همچنین پوشش هایی مانند اپوکسی، آسفالت قیری، روی و غیره می تواند به محافظت از لوله داخلی کمک کند.

چیزهای زیادی در تعیین مواد مناسب مهم هستند. مهمترین آنها فشار، دما، نوع محصول، ابعاد، هزینه و غیره است.